همیشه زنده ام ....

ساعت 7‌ـه صبحه گوشیم داره آلارم میزنه,هوا سرررد ! باز پتو رو میکشم رو سرم و خودمو لول میکنم گوشه ى تخت , نمیخوام دیگه بگم امید ندارم , نمیخوام بگم تموم شُد همه چیز , میخوام به همه اثبات کنم که هیچى نشده , حس میکنم یه عمرِ رو شاخه بودم باید  دیگه میرسیدم,دیگه کال نیستم,رسیدم که از درخت افتادم و الانه که قدرِ اون بالارو میدونم و خودمو باز برسونم اون بالا , ساعت 7 ونیمه ... بلند میشم یه نفس راحت میکشم , بیخیالِ همه چیز و همه کس , یه چایى با قند ... یه حمومِ دوشِ آبِ گرم ,‌آخ چقدر زندگى با بیخیالى به آدم میچسبه .... ,

میرم تو اتاقم لباساى اتو شده ,همه چیز خوبه ظاهرا ,میزنم بیرون, خیابون و راه راهِ عابر پیاده , ماشینا و پلاکاى زوج و فرد ,هواى سرد زمستونى و خش خش برگاى یخ زده ,...

دور و بریام فک میکنن دیگه خورد شدم خودم هم شاید ! ولى نه بابا اینبار  ازین خبرا نیست ,ازین به بعد همیشه   زنده ام چون آدمِ خودمم ,چون دارم دنیامو با ایده آل هام میسازم ,دارم میسازمش دنیامو بدون تهمت و حق خورى و سکوت احمقانم , بدون حرفاى رادیکال و  بدون مُد,بدون دروغ , بدون جعل تاریخ , بدون آدمکاى چوبىِ بی حس و  ...شاید بدون هرگونه حِسى‌.... ,

چرا حِس داشته باشم اصن؟

دلشون حرف داشت ,گوش دادم غم خوردم ,دنبال راه حل گشتم , امید دادم ,پفف.... زدن تو ذوقم  

دلِ من حرف داشت  عین دلِ تو ,از همون جنساى حرفاى تو ...ولی..کسى گوش نداد  وقت

نداشتن پیچیدن بهم با هر بهانه ایى , منو هول دادن زدن کنار کوچیکم کردن بهم گوش نکردن ... و با بی تفاوتى از بغلم  رد شدن حتى کسى که باید گوش میکرد نکرد  ....

مهم نیست بازم ... بازم بیخیالم,منم مثه خودشون میشم , دلِ منم ازین به بعد سنگه , مشکل دارى ؟! برو رد کارت بابا, درس دارم ,کار دارم , نیستم , خوابم میاد , خسته ام , ....

یه روز اینطورى بهم چسبید , ساعت 7‌ـه شب و تقریبا 12 ساعت اینطورى‌داره میگذره , تازه فهمیدم چرا اینقد اعصابم خورد بوده , مشکلاتت خوره ى‌فکرم بوده و هیچی نگفتم ,جنس خودتون شدم , ...شعارم نمیدم بت امیدوارت کنم ازین به بعد ....

تمام/.